Τα σύννεφα δεν είναι μια συμπαγής μάζα. Αποτελούνται από σταγονίδια νερού, στον αέρα. Ανάμεσα στα διάφορα σύννεφα υπάρχει πάλι (τι άλλο) αέρας. Τα σύννεφα αποθηκεύουν στην επιφάνειά τους φορτία, δηλαδή είναι ηλεκτρικά φορτισμένα. Ανάμεσα σε δύο σύννεφα ή ανάμεσα στη γη και τα σύννεφα δημιουργείται ένα φαινόμενο σαν να ήταν μεγάλοι πυκνωτές, όπου αντί για δύο μεταλλικές επιφάνειες (πλάκες ή αγωγούς) έχουμε δύο σύννεφα ή ένα σύννεφο και τη γη. Όταν η ηλεκτρική τάση ξεπεράσει κάποια τιμή, τότε ο πυκνωτής δεν μπορεί να κρατήσει το φορτίο και έτσι γίνεται μια πολύ γρήγορη αποφόρτιση. Η αποφόρτιση αυτή είναι η αστραπή (ή ο κεραυνός, αν ο πυκνωτής σχηματίστηκε ανάμεσα στο σύννεφο και τη γη). Δηλαδή η ηλεκτρική ενέργεια μετατρέπεται σε φωτεινή. Η πολύ γρήγορη αποφόρτιση προκαλεί ξαφνική κίνηση στα μόρια του αέρα (αποκτούν δηλαδή κινητική ενέργεια). Η κίνηση αυτή προκαλεί πυκνώματα και αραιώματα στον αέρα, δηλαδή με άλλα λόγια είναι ήχος, που επειδή είναι ξαφνικός και δυνατός τον λέμε κρότο. Αυτός είναι ο ήχος που ακούμε όταν βροντάει.
© 2003, Δέσποινα Μ. Γαρυφαλλίδου Αθήνα