Σε οποιαδήποτε θερμοκρασία τα άτομα ενός στερεού σώματος δονούνται (δηλαδή εκτελούν μικρές ταλαντώσεις) γύρω από μια θέση ισορροπίας. Η κίνηση αυτή είναι παρόμοια με αυτή που κάνει ένα εκκρεμές ή ένα βαρίδι που κρέμεται σε ένα ελατήριο.
Αν προσφέρουμε ενέργεια σε ένα στερεό σώμα, συνήθως με τη μορφή θερμότητας, αναγκάζουμε τα άτομα του σώματος να κινηθούν, με μεγαλύτερο πλάτος ταλάντωσης δηλαδή πιο μακριά από το σημείο ισορροπίας τους. Αν η ταλάντωση αυξηθεί αρκετά, το σώμα «λιώνει» δηλαδή περνάει στην υγρή κατάσταση, ενώ αν η ταλάντωση αυξηθεί ακόμα περισσότερο, το σώμα εξαερώνεται δηλαδή γίνεται αέριο.
Κάποια στοιχεία περνάνε κατευθείαν από τη στερεά στην αέρια μορφή όπως για παράδειγμα η ναφθαλίνη ή η καμφορά. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται εξάχνωση.
Αν αφαιρέσουμε, συνήθως θερμική, ενέργεια από ένα στερεό σώμα, αναγκάζουμε τα άτομα του σώματος να κινηθούν, με μικρότερο πλάτος ταλάντωσης δηλαδή πιο κοντά στο σημείο ισορροπίας τους.
Η θερμοκρασία ενός σώματος αντιστοιχεί στην κίνηση των ατόμων του σώματος. Άρα αύξηση της θερμοκρασίας ενός σώματος σημαίνει κίνηση των ατόμων του με μεγαλύτερο πλάτος ταλάντωσης, δηλαδή κινείται πιο μακριά από τη θέση ισορροπίας του. Η προσφερόμενη θερμότητα αποθηκεύεται με τη μορφή κινητικής ενέργειας στα άτομα του σώματος. Όσο η θερμοκρασία αυξάνει τόσο πιο μακριά κινούνται τα άτομα του στερεού σώματος. Κάποια στιγμή όταν η θερμοκρασία φτάσει στη θερμοκρασία τήξεως του σώματος (λιώσιμο) τα άτομα κινούνται τόσο βίαια που ξεφεύγουν από τις θέσεις ισορροπίας τους (σταθερές θέσεις). Τότε το σώμα περνάει από την στερεή φάση στην υγρή.
Αν συνεχίσουμε να προσφέρουμε θερμότητα και η θερμοκρασία φτάσει στο σημείο εξαερώσεως το σώμα θα περάσει από την υγρή φάση στην αέρια.
Ανάλογα με την θερμοκρασία στην οποία λιώνει το υλικό χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε άλλη μέθοδο θέρμανσης, π.χ. τα παγάκια αρκεί να τα βγάλουμε από το ψυγείο για να λιώσουν, ενώ τα μέταλλα χρειάζεται να τα ζεστάνουμε με ειδικούς μηχανισμούς.
