text background
Το λυχνάρι (αλλά και το καντήλι) αποτελείται από ένα δοχείο με λιπαρή ουσία συνήθως λάδι και ένα φυτίλι (συνήθως κομμάτι βαμβακερής κλωστής). Το φυτίλι διαβρέχεται (δηλαδή επιτρέπει στην υγρή λιπαρή ουσία να κινείται από το δοχείο που την περιέχει προς την άλλη άκρη του φυτιλιού). Το λάδι και οι άλλες λιπαρές ουσίες είναι χημικές ενώσεις που στα μόρια τους περιέχουν αποθηκευμένη  χημική ενέργεια.
Τα μόρια μιας χημικής ένωσης μπορεί να αντιδράσουν με τα μόρια μιας άλλης χημικής ένωσης ή και με απλά στοιχεία (όπως λ.χ. το οξυγόνο), σχηματίζοντας νέες χημικές ενώσεις και απελευθερώνοντας ενέργεια με διάφορες μορφές και συνήθως θερμική.
   Η λιπαρή ουσία καίγεται. Σε κάθε καύση, δηλαδή στην γρήγορη αντίδραση μιας ουσίας με το οξυγόνο, παράγεται θερμότητα για αυτό αν πλησιάσεις το χέρι σου στο λυχνάρι θα καείς. Κάποιες όμως από τις χημικές ενώσεις που βρίσκονται στο υλικό του λυχναριού, όταν θερμαίνονται ακτινοβολούν. Έτσι παράγεται  «φλόγα» δηλαδή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία.
  Σήμερα μπορούμε να ξεκινήσουμε μια φωτιά χρησιμοποιώντας σπίρτα ή αναπτήρες. Παλαιότερα άναβαν φωτιά τρίβοντας ξύλα. Μια άλλη μέθοδος  για να ανάψουμε φωτιά είναι με χρήση φακού.
Ποια η διαφορά ανάμεσα στην οξείδωση την καύση και την έκρηξη;
Πώς μπορείς να ανάψεις φωτιά με χρήση ενός φακού;
Εξώθερμες χημικές αντιδράσεις
Μύθος του Προμηθέα
Μύθος της Εστίας
© 2003, Δέσποινα Μ. Γαρυφαλλίδου Αθήνα